Het ISO-effect van het duurzaamheidsverslag
Volgend jaar treedt de CSRD in werking. De Corporate Sustainability Reporting Directive regelt dat organisaties hun inspanningen op het gebied van milieu, mens & maatschappij en bestuur verantwoorden. De manier waarop die verantwoording plaats moet gaan vinden is beschreven in de ESRS: de European Sustainability Reporting Standards. Organisaties die nu al gewend zijn te rapporteren onder de NFRD (Non-Financial Reporting Directive) zullen dat vanaf 2024 volgens de CSRD gaan doen. Daarna volgt in een aantal stappen de uitrol naar MKB-ondernemingen. Het zijn veel afkortingen in een enkele paragraaf. Het laat in ieder geval zien dat ze in Brussel niet stil zitten.
ESRS nog niet klaar
Europa richt zich met de nieuwe wetgeving in eerste instantie op organisaties met meer dan 20 miljoen euro balanstotaal, een jaaromzet van meer dan 40 miljoen euro en meer dan 250 medewerkers. Organisaties die aan twee van deze criteria voldoen vallen vanzelf onder de nieuwe rapportageverplichting volgens de CSRD. Het wat en hoe wordt beschreven in de eerder gemelde rapportagestandaard (ESRS) en nu komt het: die is alleen nog niet klaar! In het kort: het is ingediend bij de Europese Commissie maar er moet nog een klap op worden gegeven. Gebeurt er dan voorlopig niets? Integendeel.
Trickle-down
De invoering van de verplichte duurzaamheidsrapportage is voor de organisaties die dat al gewend zijn, geen bovenmatige inspanning. Er komt alleen een wettelijk kader waardoor de vrijblijvendheid grotendeels naar de achtergrond verdwijnt. En dat gaat al heel snel veel betekenen voor niet rapportageplichtige ondernemingen. Van leveranciers aan organisaties die onder CSRD-regels vallen zal namelijk in toenemende mate verwacht worden dat ook zíj zich verantwoorden. Eenvoudigweg omdat de richtlijn van de rapportageplichtige organisatie vraagt dat die ook rekenschap aflegt over de toeleveringsketen. De regels sijpelen daarmee door naar bedrijven die nog maar beperkt bezig zijn met het onderwerp.
Het ISO-voorbeeld
Een soortgelijke beweging zagen we enkele decennia geleden ook bij de invoering van de ISO-certificering. Niet iedereen pakte dat direct op. Maar de organisaties die dat wél deden verwachtten die kwaliteitsstandaard wel van hun leveranciers. En dus heeft iedereen vandaag de dag wel één of andere ISO-certificering. Je zou het autonome ketenregulering kunnen noemen. Het is het verschijnsel dat enkele grote partijen in een keten zichzelf normen opleggen die uiteindelijk een nieuwe norm worden voor alle partijen. Het zijn diezelfde grote spelers die straks over hun duurzaamheid verplicht verantwoording afleggen.
Tijd voor actie
Wees dus niet verbaasd als jouw grote klant je op een bepaald moment om een duurzaamheidsverslag vraagt. Of om een verantwoording van de samenstelling en herkomst van de door jou geleverde producten.
Wil je aan de slag met de verantwoording van je duurzaamheid? Neem contact met ons op voor een vrijblijvend adviesgesprek. E-mail ons op info@impactcirculair.nl of bel 088 24 000 04.